علت تیک عصبی کودکان چیست؟ درمان اختلال تیک عصبی کودکان
تیک عصبی در کودکان موضوعی است که بسیاری از پدر و مادرها را نگران کودکشان کرده است. در این مقاله از توران ، ابتدا تیکهای عصبی را میشناسیم ، سپس انواع تیک عصبی در کودکان را بررسی می کنیم و بعد به سراغ درمان تیک عصبی در کودکان می رویم.
تیک عصبی کودکان چیست؟
تیک عصبی کودک، کارهایی غیر عادی و مکرر است که در کودک بروز کرده و رفتار او را تحت تاثیر قرار می دهد.
معمولا کودکان در سنین 7 تا 12 سالگی در 8 تا 12 درصد موارد ، بیشترین میزان تیک عصبی را از خود نشان میدهند.
تیک عصبی در میان پسرها بیشتر از دخترها است و ممکن است حتی تا میانسالی ادامه پیدا کند.
میزان شیوع تیک عصبی در خانوادههایی که اعضای آن تیک دارند، بیشتر است.
تیک عصبی ممکن است به دلیل یک حادثه روانی و اضطراب ناشی از حوادث بوجود بیاید.
معمولا کودکانی که والدین سختگیر تری دارند، بیشتر تیک در آنها نشان داده می شود.
تیک عصبی در کودکان یک اختلال رفتاری در کودکان است که منشا آن ناسازگاری شخصیتی، احساس ناامنی، خصومت، احساس بیکفایتی، ترس و دلواپسی است.
تیک عصبی می تواند در هر قسمت از بدن پیدا شود.
تیک عصبی هنگام خواب از بین می رود.
تیک رفتاری یا کلامی به دو شکل وجود دارد؛ تیک ساده و تیک مرکب.
تیک ساده مدت کوتاهی طول میکشد و معمولا بیشتر از یک ثانیه نیست و سریعتر از بین میرود.
انواع مختلف تیک عصبی کودکان
تیکها با توجه به اینکه چه قسمتی از بدن را درگیر می کنند، تقسیم میشوند.
شایع ترین تیکها ، “تیک چهرهای” است، تیکهای چهرهای میتوانند به شکلهای مختلف بروز کنند.
این تیکها شامل پلک زدن، کشیدن ابرو، مکیدن لب، گاز گرفتن لب، بوییدن اجسام، درآوردن زبان، زیاد باز کردن دهان، تکان دادن گوش، قورت دادن آب دهان، کندن مو، سکسکه، در آوردن صداهای مختلف و… میشود.
تیک های گردن و اندامها نوع دیگر تیکها هستند. این تیکها شامل چرخش غیرارادی گردن در جهات مختلف، حرکات غیرعادی و اضافی در راه رفتن، کشیدن دست به سر و صورت و مو و رفتار های آرایشی میشوند.
تیک های صدادار معمولا کمتر دیده میشوند. این تیکها شامل سرفه، عطسه، تقلید صدای حیوانات، صاف کردن گلو و بیان یک کلمه خاص و یا ناسرا میشوند.
راه های درمان تیک عصبی در کودکان
عوامل هیجانی و محیطی در تشدید تیک بسیار موثرند. پرشهای عصبی در افراد دارای تیک با مواجهه با موقعیتهای هیجانی، اختلاف های خانوادگی و اضطراب در کودکان تشدید می شود. در نتیجه تیک آنها هنگامی که در آرامش هستند به حداقل خود می رسد.
برای درمان تیک عصبی در کودکان باید در مرحله اول محیط خانواده اصلاح شده و به اطرافیان گوشزد شود که انتظارات بیش از حد و فشار روی این کودکان تاثیر مفیدی ندارد.
تجربه ثابت کرده است تنبیه یا تذکر مستقیم برای رفع این عادات رفتاری اصلا شیوه مناسبی نیست. شیوههای مبتنی بر تشویق شیوههای مناسبی هستند.
به عنوان مثال شما میتوانید هنگامی که کودکتان رفتارهای مربوط به تیک خود را انجام نمیدهد، او را نوازش کنید و هنگامی که این رفتارها را انجام میدهد با پرت کردن حواس او و یا بیاعتنایی به او، تیک را از سرش بیاندازید.
اگر با این اعمال تیک بهبود، نیافت روشهای درمانی باید تغییر پیدا کنند.
اولین کار عدم توجه مستقیم به تیک کودک است و حتی می توان از آموزش معکوس کردن عادت که شامل پنج مرحله زیر است، استفاده کرد:
- توصیف و تکرار تیک در آینه
- پیدا کردن جزئیات تیک
- شناسایی اولین علامت تیک
- شناسایی موقعییت تیک
- پاسخ فیزیکی تیک در 1 تا 3 دقیقه
با کمک این روش کودکی که درگیر تیک عصبی است میتواند علائم تیک را تحت کنترل خود قرار بدهد. در صورتی که هیچ کدام از این روشهای مطرح شده در مقاله تیک عصبی در کودکان جواب نداد، توصیه می کنیم حتما با روانپزشک کودک صحبت کنید.
دیدگاهتان را بنویسید