بیش فعالی در کودکان یا اختلال ADHD چیست؟ راه های تشخیص

ADHD یک اختلال رفتاری در کودکان است که در کودکان و نوجوانان مشاهده می‌شود. افراد مبتلا به ADHD دارای مشکلاتی هستند که شامل عدم توانایی در تمرکز، عدم توانایی در کنترل حرکات بدنی، فراموشی، عدم توانایی در پیش‌بینی عواقب رفتارهای خود و از دست دادن اشیاء و وسایل می‌باشد. این اختلال یادگیری در کودکان ممکن است باعث کاهش عملکرد تحصیلی، اجتماعی و شغلی فرد شود.

سر کریچتون درسال 1798 در یک گزارش بالینی به توصیف بیماری پرداخت که به دلیل افزایش حساسیت سلول‌های عصبی، قادر به ادامه دادن یک تکلیف نبود.

با احتمال زیاد این اولین توصیف علمی ازوضعیت بالینی اختلال کمی توجه/بیش فعالی است و یک نظر فوق العاده بود ، چون در آن دوره علائم روانپزشکی با نقص در اخلاقیات تعریف می‌شد. درسال 1902 ، سر جرج دبلیو بیان کرد که افرادی بااین علائم از سال‌های اولیه کودکی مشکلاتی در توجه مداوم و بازداری در رفتار دارند.

این اختلال در دومین ویراست راهنمای تشخیص و ارزیابی اختلالات روانی در کودکان (DSM-II) تحت عنوان سندرم فزون کنشی دوره کودکی بیان شد و فعالیت حرکتی/بدنی بیش از اندازه به عنوان شاخصه اصلی اختلال در عملکرد مطرح شد.

در راستای طرح بیان ‌های جدید برای فهم دقیقتر این اختلال، به تدریج اختلال کمی توجه/بیش فعالی به عنوان اختلالی مد نظر قرار گرفت که در آن توام با مشکلات رفتاری، درعملکردهای شناختی هم نقایصی دیده می‌شود. سومین ویراست راهنمای تشخیص و ارزیابی اختلالات روانی (DSM-III) در 1980 یک عنوان تشخیصی جدید را معرفی کرد که سندرم اختلال نقص توجه با و بدون بیش‌فعالی نام گرفت.

درسال 1987 این کتاب بازبینی شد و اصطلاح اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی طرح گردید.