درمان اختلالات یادگیری با بازی درمانی| تاثیر بازی درمانی در اختلالات یادگیری

بازی کردن فرم اولیه برقراری ارتباط در کودکان است. کودکان مدت‌ها قبل از اینکه توانایی صحبت کردن یا بروز دقیق احساسات با کلمات را پیدا کنند، از طریق بازی، دنیای درونی‌شان را به ما نشان می‌دهند‌. کودک از طریق بازی کردن می‌تواند مهارت‌ها و تجارب گوناگون را آزمایش و تجزیه تحلیل کند و در نهایت آن‌ها را بیاموزد. همچنین در طی این بازی‌ها از تصویری کلی از اینکه کیست و چطور بقیه افراد می‌توانند از او متمایز باشند را به دست می‌آورد و توانایی درک مسائل گوناگون را پیدا می‌کند. به علاوه، بسیاری از مهارت‌های اجتماعی، از قبیل ارتباط برقرار کردن با دیگران، توانایی اعتماد کردن، دلسوزی و همزاد پنداری، احترام، تقسیم وسایل و همراهی و کار تیمی همگی از طریق بازی به کودک آموزش داده می‌شوند.

از همین رو نیز بازی درمانی شکلی از مشاوره برای کودکان است که آن‌ها را قادر می‌سازد تا تجربیات و مهارت‌های متنوع و دشوار را در یک محیط امن کشف کنند. این تکنیک به کودک کمک می‌کند تا در بیان افکار و احساسات خود اعتماد به نفس بیشتری داشته باشد، واژگان عاطفی خود را با دسترسی به زبانی که بازی درمانگر با تجربیات او مرتبط می‌کند، توسعه دهد، رفتارهای اجتماعی مناسب‌تری ایجاد کند، خودانگاره و عزت نفس خود  را بهبود بخشد و در حفظ تمرکز، اعتماد به نفس و بحث خلاقیت بهبود یابد.

در واقع یک بازی درمانگر می‌تواند از طریق بازی نقاط ضعف و مشکلات کودک را شناسایی کرده و سپس به کودک در کشف احساسات و مقابله با این ناتوانی‌ها کمک کند‌. همچنین از طریق بازی درمانی می‌توان بر نقص‌های عملکردی کودکان به صورت غیرمستقیم تمرکز کرد و به کودک کمک کرد تا بتواند بر این نقص‌ها و مشکلات غلبه نماید‌. این دقیقا همان کاربرد بازی درمانی در اختلالات یادگیری است.